34 yaşıma geldiğimde 3 ve 10 yaşlarında iki kız babası olarak, ailemle birlikte doğduğum topraklara, Pakistan’a geri dönebileceğimizi hiç düşünmemiştik. Ailecek, İstanbul’un büyük ve zor bir şehir olduğunu görüyor, günlük yaşamın gitgide zorlaştığını fark ediyorduk.
İnternette haberini gördüğüm Gönüllü Geri Dönüş Programı dikkatimi çekti. Bir şeyler yapmak, harekete geçmek ihtiyacı hissederek önce telefon ile arayarak bilgi almak istediğimi söyledim. Karşımdaki yetkili beni dinledi ve randevu verdi.
Randevu saatinde danışma ofisine gittiğimde Gönüllü Geri Dönüş Programı’yla ilgili detaylı bilgiler edindim. Daha sonra onların bana sordukları sorularla, Gönüllü Geri Dönüş Programı için uygun bir aile olup olmadığımızı öğrenmek için bir bazı formlar doldurdum. Sonrasında sürekli irtibat halinde kalarak kısa sürede gönüllü geri dönüş işlemlerini başlattık. Doğrusunu söylemem gerekirse, bu kadar kısa sürede bu kadar yol alınabileceğine hiç inanmamıştım. gönüllü geri dönüş danışmanları bizim geri dönüşümüz için her şeyi düşünmüştü. Benim aklımda kalan en önemli soru, “ülkeme döndüğümde kızlarımın ihtiyaçlarını nasıl karşılayacağım?”dı.
Danışmanım, yeniden uyum altında “Acil sağlık hizmetleri, çocuklara yardım ve ailelere acil barınma” maddelerinden bahsetti ve bu imkanlardan yararlanabileceğimi söyledi. Ana yurdumuza geri döndük ve bana sağlanan iş imkanıyla kızlarıma bir gelecek kurabilmenin rahatlığıyla yaşıyorum.
